Puk, puk...

... pamiętasz mnie? :)

Ja sama powoli zapominam, że mam bloga. Chciałabym móc rzec, że tyle się dzieje, ale byłoby to konkretne nadużycie. Dziś wpadłam polecić Wam wpis na blogu Pauli - www.onelittlesmile.pl - "Czytam Twojego bloga, więc wiem o Tobie wszystko". Niech będzie on poniekąd usprawiedliwieniem mojej nieobecności tutaj. A dokładniej czytając go naszła mnie myśl, by Wam się wytłumaczyć.

I broń Boże nie porównuję swojego mizernego blogowania ze śmietanką polskiej blogosfery. Nie mniej jednak Czytelnicy z listy obserwatorów, jak i moi bliżsi oraz dalsi znajomi-czytelnicy dopominają się o reaktywację wpisów (a szczególnie natrętnie ci drudzy ;)). Jest to niezwykle miłe i pokrzepiające, ale nie zaradzi na mój aktualny problem - niemoc twórczą.

Wracając jednak do wpisu, który wyżej polecam. Autorka głosi w niej o kreacji blogera, jaką on stwarza, by móc prowadzić przyjemną dla innych własną cyberprzestrzeń. Przy mojej mikroskopijnej popularności nie muszę osobiście nazbyt przejmować się strzeżeniem mojej prywatności, ale jest inny trend, któremu chcę pozostać wierna. Chodzi mi o to, że życia bywa paskudne i nie jest różowe, i wszyscy doskonale o tym wiemy. Dlatego przyjęło się, że blogi są wole od negatywnych emocji i są wręcz studnią optymizmu. Według wielu komentatorów narzekać mają prawo jedynie infantylne gimnazjalistki. A więc aby nie wyjść na infantylną, a w dodatku gimnazjalistę, nie zamierzam łamać postanowienia, z którym ten blog powstawał - że będzie on wolny od wszechobecnego marudzenia, narzekaństwa i czarnowidztwa. Chcę aby był autentyczny, możliwie prawdziwy (czego swoją drogą na wielu popularnych blogach mi brakuje), ale nie depresyjny. Powstał właśnie po to, bym pielęgnowała w sobie mój optymizm i radość życia.

Ale ostatnio dominują u mnie te gorsze nastroje. A że zdarza się, że dość szybko podłapuję narzekanie (choć ja to wolę nazywać "stwierdzaniem faktów" ;)), wolę zamilknąć niż pisać coś, co z czasem uznam za godne pożałowania ;).

I teraz żeby wyjaśnić mogące się rodzić domysły - nie stało się u mnie nic tragicznego, nic złego (na szczęście :)). Nawet chora nie jestem przewlekle (jeśli nie liczyć dwutygodniowego ataku półpaśca), ani nie mam złamanego serca. Dokucza mi jedno - brak stałego zajęcia (mało tego - nawet jakiejś koncepcji na to zajęcie). Myślę, że w przez to dokucza mi też i brak weny, i blogowych pomysłów i dawnego zapału. 

Sobie życzę aby to minęło jak najszybciej. Żeby się poukładało, a dni znów były pełne zajęć i męczące (i naprawdę nie mam tu na myśli obowiązków domowych!). W końcu idzie wiosna, wszystko ożywa, naradza się na nowo, itd. Na potwierdzenie ostatniego zdania świeże zdjęcia kwitnących pąków prosto z ogrodu:

I BARDZO, ale to BARDZO pozdrawiam każdego z Czytelników :*

Obijam się

Obijam się strasznie na bezrobociu :(. 

To rzecz miła, bo mało kto zaprzeczy, że miło jest się wyspać; ale i męcząca, denerwująca i nacechowana innymi negatywnymi emocjami. Trochę nawet wstyd się przyznać, że siedzę i nie robię za wiele, i póki co nie jestem dzieckiem sukcesu (zaznaczam: póki co ;) ). Kolejna nieprzyjemna sprawa, że bez stałych wpływów na konto ciężko poszaleć z zakupami i pocieszać się nowymi rzeczami. A pomimo, że czas mam i tak nie znajduję go dla bloga - na studiach wyćwiczyłam gospodarowanie czasem i pogodzenie różnych obowiązków, ale kiedy terminarz jest wyjątkowo rozluźniony, wszystko odkłada się na potem, które rzadko kiedy występuje :).

Z drobnych przyjemności i zajęć, które podejmuję w obecnym czasie mogę wymienić fakt, że rozwijam się rękodzielniczo. Czytam, nadrabiam serialowe i kinowe zaległości, śpię, sporo gram (po ostatniej aktualizacji moja ulubiona gra ma zupełnie nowe oblicze, a niedługo ukazuje się dodatek! ;) ). Znów zaliczyłam jednodniowy wypad do Wrocławia, który upłynął z hasłem przewodnim "jeść!". Nie wiedziałam, że zapowiadany powrót do tego miasta zrealizuję tak szybko :P. Niestety wycieczki do Wrocławia nie mają szans wejść mi w nawyk, gdyż z Pomorza to zdecydowanie za daleki dystans, a obecnie przebywam bliżej Bałtyku niż Śląska.

Z kolei za ponad tydzień będę miała okazję wybrać się do Gdańska i z całą radością zahaczę o IKEA. Mała lista zakupów już powstaje w mojej głowie ;). Głównym celem zakupu jest stolik nocny, którego bardzo brakuje u mnie w pokoju.

Źródło: IKEA

Tymczasem pozdrawiam Was serdecznie, mając nadzieję, że Wy nie narzekacie ani na brak, ani na nadmiar zajęć :).

Nowe hobby

Miałam już naprawdę wiele zajęć w czasie wolnym. Hobby i pasje na dłużej i na krócej. Słomiany zapał to jednak jedna z moich cech, niestety niezbyt chwalebna. Poza stałymi zainteresowaniami, które nie należą ani do najbardziej ambitnych ani do oryginalnych, jak na przykład oglądanie filmów lub czytanie książek, od zawsze ciągnęło mnie w stronę robótek ręcznych i wszelkiego rodzaju DIY. Od dziecka malowałam, modelowałam z plasteliny, modeliny, masy solnej, szyłam ubranka dla barbie, etc. W sumie do teraz handmade sprawia mi mnóstwo frajdy ;). W liceum miałam przygodę z własnoręcznym tworzeniem biżuterii, później bawiłam się trochę w decoupage. Stali Czytelnicy pewnie wiedzą, że też haftuję z mniejszym i większym zacięciem.

Ostatnio do wachlarzu moich zainteresowań dorzuciłam szycie na maszynie ;). Wyszłam z założenia, że przeznaczone mi jest wysokie krawiectwo :P, jednak po uszyciu pierwszej spódniczki stwierdzam, że raczej nad haute couture przełożę sztukę użytkową ;). Bo przed stworzeniem spódniczki, w celach wprawienia się w obsługę leciwego Łucznika wyszły spod igły maszyny: siatka na zakupy, trzy poszewki na poduszki, cztery podkładki na stół i poduszeczka do igieł. Projekty te były mało pracochłonne, doskonale się udały i niewielkim kosztem mogłam stworzyć coś, co cieszy oko i poniekąd napawa dumą ;). Za to moja pierwsza sztuka odzieży wymagała i więcej pracy, i więcej wysiłku, i pomimo tego, że wyszło (jak na pierwszy raz ) znakomicie, moje żądne doskonałości oko widzi wszelkie niedociągnięcia ;). Wynikają one z braku doświadczenia, braku wiedzy i umiejętności. Nie zraziłam się jednak do maszyny do szycia (ba! nawet dalej planuję zakup nowego i w pełni sprawnego egzemplarza), a w głowie mam kilka nowych pomysłów do zrealizowania. Póki co znów skupię się na elementach użytkowych, bo raczej z "produkcją" odzieży wstrzymam się, aż do posiadania nowszego sprzętu, który obsłuży więcej niż ścieg prosty ;).

Szybka wycieczka - Wrocław

W ubiegły piątek zdobyłam się na spontaniczny wypad do Wrocławia. O tyle było to niejako osiągnięcie, że rozkładająca mnie choroba wskazywała na konieczność pozostania w łóżku, jednak nie dałam się i pojechałam :). I była to zaiste wycieczka ekspresowa, trwała bowiem nawet nie cały dzień - we Wrocławiu byłam od 9 do 15. 

Niewiele mogłam przez ten czas zobaczyć, bo też moim głównym celem nie było zwiedzanie. W szybkim tempie obeszłam urokliwy za dnia (wyobrażam sobie, że jeszcze lepszy w nocy) Stary Rynek i część Starówki; zjadłam przepysznego muffina o smaku kinder bueno w Muffiniarni; spotkałam przystojnego i znanego pirata w Galerii Dominikańskiej. Widziałam Ratusz w pełni i w miniaturze, a także zachwycałam się krasnoludkami rozsianymi po całym mieście (takie szczegóły, a budują klimat - swoiste genius loci ;) ). Pogłaskałam na szczęście niedźwiadka po języku i miałam szczęście podróżować ekspresem w drodze powrotnej, podczas której dostałam niespodziankę od WARSu - jabłko kontrolowane ;). Mini-foto-relacja poniżej:

Czego mogę żałować? Stanu zdrowia i nieprzyjemnej, wietrznej pogody podczas pobytu, która przy moim samopoczuciu nie ułatwiała spaceru po mieście. I tego, że pociągi w standardzie ekspresu (notabene standard, który na zachodzie Europy utrzymuje często nawet kolej podmiejska) nie wożą pasażerów po całej Polsce na wszystkich dłuższych trasach... 

Ale co tam żale i marudzenie :P. Było fajne, a ja jako dyplomowana turystka uwielbiam nawet takie małe i takie ekspresowe wycieczki do miejsc mniej i bardziej znanych.
Wroclove - see you next time! xoxo

Keep calm and ...

Źródło: klik

Jak można się domyślać moja edukacja póki co się zakończyła. Mgr inż. melduje się na bezrobociu, choć urzędu pracy jeszcze nie odwiedziłam ;). Obrona z ubiegłego tygodnia była bardzo stresująca, nie był to taki pryszcz jak w przypadku magisterki. Stres porównuję z emocjami targającymi mną przy zdawaniu prawa jazdy, więc po raz drugi w życiu naprawdę się denerwowałam, że coś pójdzie nie tak. Na szczęście w przeciwieństwie do prawka mojego nowego tytułu zawodowego nie musiałam bronić trzykrotnie ;)

Na koniec sprostowanie, że nie czuję się teraz jak znawca wszelkiej techniki i bogini politechniki (której swoją drogą żeby była jasność nie skończyłam :P). Czuję się bardziej jak ten rosyjski inżynier:

;)

IKEA

Byłam dziś na małych zakupach w królestwie i świątyni desingu, estetyki i użyteczności - IKEA. Jestem WIELKĄ fanką tego sklepu i produktów, choć wiadomo, że krążą różne opinie o jakości i wyglądzie oferowanych towarów. Nie można im jednak odmówić, że prezentują głównie wspaniały i bardzo popularny skandynawski desing, a do tego w większości są wyjątkowo przemyślane i użyteczne. Do tego całkiem sporo z nich ma naprawdę atrakcyjne ceny :D. Pomimo tego ostatniego plusa z każdym krokiem wzdłuż "trasy zwiedzania" sklepu miałam coraz smutniejszą minę, że nie mogę wpakować do koszyka wszystkiego, co wpadła mi w oko :(. Smuteczek ustępował co jakiś czas tylko cichym okrzykom i westchnieniom na widok cudownych aranżacji wprost do zamieszkania ;).

A było na co popatrzeć! Uwielbiam ich w całości umeblowane pokazowe mieszkania, np. takie o wielkości 55 i 35 m2 - te akurat zapamiętałam, ale chyba było ich więcej. Naprawdę fajne aranżacje niewielkich przestrzeni, z wyczuciem i smakiem.

Uwielbiam też ich kuchnie - wręcz ma się ochotę przysiąść na kawę i ciacho lub nawet stanąć za kuchenką i coś ugotować :D (a to nietypowe dla mnie uczucie ;) ).

Nie lubię jedynie tego wielkiego tłoku, jaki w sklepie panuje podczas weekendów, ale sama sobie jestem winna, że wybrałam się na shopping w sobotę. A tam tłumy w sklepie, kolejki do restauracji i sklepiku, do baru z zapiekankami za 4 zł także (co mnie nie zniechęciło i swoją porcję wszamałam ;) ). Po odstaniu swojego przy kasie udało mi się także zrealizować zamierzone zakupy, a nawet ciut więcej :). Niestety nie mogę się póki co pochwalić, bo część z rzeczy zrobiłam z myślą o osobach, które czytają bloga i nie chciałabym zepsuć im niespodzianki ;).

źródło: klik

Liebster Award #2

Przepadłam jak kamień w wodę, ale tym razem nie z mojej winy. Padł internet - miało być lepiej, miało być szybciej, a od piątku w ogóle połączenia z siecią nie miałam. Niestety dostawca niezbyt się spieszył z przywróceniem usługi, ale to już mógłby być osobny temat do opowiadań. W każdym razie nikt nie kierował się w sprawie mojego internetu ani sercem, ani rozumem...

Wracając jednak do rozpoczętej ostatnio zabawy, Liebster Award, znów muszę nagiąć jej zasady (dla zainteresowanych - opisałam je w poprzednim poście). Zamiast 11-stu blogów wyłoniłam pięć, a i tak miałam pewien problem, kogo nominować, ponieważ obserwuję głównie bardzo popularne blogi, a cała zabawa jest skierowana do tych o troszkę mniejszej liczbie obserwatorów (i dobrze :P). Mam jednak 11 pytań do autorów następujących blogów:

→ karo-dekor.blogspot.com

→ mohitogirl.blogspot.com

→ nanowejdrodzezycia.blogspot.com

→ powolusku.blogspot.com

→ www.todaymyway.com

Może niektóre Autorki skłonię do spłodzenia długo oczekiwanego przeze mnie nowego posta ;).

Ps. Szkoda, że moja Siostra nie prowadzi bloga :P

A oto i pytania:

1. Masz jakieś hobby? Coś poza blogowaniem oczywiście ;). Czyli innymi słowy: co lubisz robić w wolnym czasie i dlaczego?

2. Ostatnio obejrzany film, dobry i godny polecenia to ...?

3. Jakie jest wymarzone miejsce, które chciałabyś odwiedzić?

4. Jeśli mogłabyś się przenieść w czasie to do jakiej epoki/lat i dlaczego?

5. Jak silna jest Twoja silna wola?

6. Jaka jest Twoja ulubiona marka kosmetyków?

7. Twoje danie popisowe to ...?

8. Masz jakiś sprawdzony sposób jak sobie radzić ze stresem, złością lub gniewem?

9. Określ w kilku słowach swój styl (obojętnie czy życia, czy ubierania, lub jedno i drugie ;) )

10. Góry czy morze?

11. Cytat/myśl/sentencja, którymi się często kierujesz?

Zapraszam do zabawy! :)

Mi osobiście poniekąd przypomina się uzupełnianie i prowadzenie pamiętnika w szkole podstawowej, ale to takie miłe wspomnienie i fajnie, że z tego nie wyrośliśmy ;).